OMA BLOGT

Oma Blogt      

Hé, hoe gaat het?” vroeg de gum zachtjes.
Ik ben je vriend niet,” brak het potlood. “Ik kan je niet uitstaan.”
De gum knipperde gekwetst met zijn ogen. “Waarom?”
Omdat je steeds alles wat ik schrijf ongedaan maakt.”
Ik gum niet alles uit,” zei de gum zachtjes. “Alleen de fouten.”
Dat maakt het niet goed,” mompelde het potlood.
Maar daar ben ik voor gemaakt.”
Dan is je bestaan zinloos,” mopperde het potlood. “Schrijven is belangrijker dan uitgummen.”
Het verbeteren van het fouten is net zo belangrijk als het schrijven van het goede” antwoordde de gum.
Het potlood zweeg en fluisterde toen: “Maar ik zie je met de dag kleiner worden…”
Dat komt omdat ik elke keer dat ik iets help repareren een beetje van mezelf geef,” antwoordde de gum.
Ik voel me ook kleiner,” gaf het potlood toe.
We kunnen het leven van anderen niet beter maken zonder iets van onszelf te geven,” glimlachte de gum.
Ze keek hem aan en vroeg zachtjes: “Haat je me nog steeds?”
Het potlood verzachtte, een glimlach speelde om zijn lippen:
Hoe kan ik iemand haten die zoveel van zichzelf voor me geeft?”
Elke zonsopgang laat ons een dag minder.
Als je niet het potlood kunt zijn dat vreugde schrijft, wees dan de gum die iemands verdriet
verzacht, hoop herstelt en hen eraan herinnert:
Morgen kan mooier zijn dan gisteren.